जन्मापासूनचे दुःख

जन्मापासूनचे दुःख जन्मभर असे
जन्मभर राहो, मला त्याचे न फारसे
सर्वांसाठी झाले उभ्या देहाचे सरण
सगे सोयरेही कधी जातात दुरून.
फुले वेचताना सुध्दा ओथंबते मन
जन्माचेच ओझे पोटी घट्ट लपेटून
-डोळे गच्च अंधारून.तेव्हा माझे रान-
रानातली झाडे मला फुले अंथरूण.
-ना.धों. महानोर